انتظار فرج از برترین اعمال است

در بین همه عبادات، انتظار فرج حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) از همه‌ی عبادات بالاتر شمرده شده است؛ حال این سوال به ذهن می‌رسد که چه عاملی باعث این همه ثواب شده است؟ و همچنین روایاتی که انتظار را افضل می‌دانند چه شرایطی را برای منتظران ملاک می‌دانند؟

در روایات، کمتر موضوعی همانند انتظار مورد عنایت اهلبیت (علیهم‌السلام) قرار گرفته است؛ به نحوی که در بعضی تعابیر، به عنوان بهترین عبادت شمرده شده است؛ به عنوان نمونه پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌واله) می‌فرماید: «اَفْضَلُ الْعِبادَةِ انْتِظارُالْفَرَجِ؛ برترین عبادت انتظار فرج است».[1]

در روایتی دیگر، امیرالمومنین (علیه‌السلام) می‌فرماید:
«سَئَلَ عَنْ عَلِىٍّ رَجُلٌ اَىُّ الاعمالِ اَحَبُّ اِلَى اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ؟ قـالَ (عَلَیْهِ‌السَّلَامِ): اِنْتِـظارُ الْفَـرَجِ؛ شخصی از حضرت علی (علیه‌السلام) سوال از محبوب‌ترین عمل می‌کند و امام می‌فرماید: انتظار فرج».[2]

حال چرا این عمل از برترین اعمال است؟ باید به چند مسئله توجه کرد:

1. معنی واقعی انتظار:
انتظار به معنی چشم به راه بودن است.[3] یعنی چشم به راه خورشید عالم تاب امامت و ولایت که با درخشیدن او دوران ظلم و ستم به پایان می‌رسد.

شهید مطهری این گونه می‌فرماید:
انتظار فرج داشتن یعنی واقعاً در نیّت ما این باشد که در رکاب امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌)  و در خدمت ایشان دنیا را اصلاح کنیم.
در زیارت اباعبدالله (علیه‌السلام) هم می‌گوییم: «السَّلامُ عَلَیکَ یَا اَبَا عَبْدِاللَّهِ یَا لَیتَنا کُنَّا مَعَکَ فَنَفوزَ فَوْزاً عَظِیماً؛ یا اباعبدالله! ای کاش ما با تو بودیم و رستگاری عظیم پیدا می‌کردیم». معنای این حرف این است که ای کاش ما در خدمت شما بودیم و در راه شما شهید و رستگار می‌شدیم.

حال جای این سوال باقی است که آیا این گفته‌ی ما حقیقت دارد یا نه فقط لقلقه زبان است و مثل یاران حضرت موسی (علیه‌السلام) هسیتم؟ آن زمان که به نزدیک فلسطین رسیدند دیدند عده‌ای مردان جنگی در آنجا هستند گفتند: «یَا مُوسَى‏ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فیها فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّکَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ؛[مائده/24] گفتند ما اینجا نشسته‌ایم، تو و خدا بروید بجنگید، آنجا را از دشمن خالی کنید وقتی برای ما خبر آوردید که هیچ خطری نیست، فقط باید برویم راحت بنشینیم و از نعمت‌ها استفاده کنیم، ما به آنجا می‌آییم! موسی گفت: پس شما چه؟ شما هم وظیفه دارید که دشمنی را که خانه‌ی شما را اشغال کرده است، از خانه‌تان بیرون کنید».[5] پس تنها زبانی منتظر بودن کافی نیست بلکه چنانچه خواهیم گفت، باید در عمل منتظر بود.

2. انتظار باید از مرحله گفتار به عمل برسد:
منتظران واقعی کسانی هستند که علاوه بر گفتار خود در عمل هم به گونه‌ای عمل می‌کنند که مورد رضایت امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) باشد. همان‌گونه که در داستان حضرت موسی با بنی اسرائیل گفته شد این که به انتظار بنیشینم تا پیروزی و فقح صورت بگیرد، کاملاً مردود است زیرا حضرت موسی به بنی اسرائیل گفت: پس وظیفه شما چیست؟ به این معنی که علاوه بر گفتار، به مرحله عمل هم باید برسیم.[5]

3. گِره خوردن انتظار با ولایت:
انسان منتظر پیوندی با ولایت دارد که هرگز از هم جدا نمی‌شوند، چون محور اصلی انتظار، ولی خدا حضرت مهدی موعود (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) است؛ زیرا در حدیثی از امام باقر(علیه‌السلام) این چنین آمده که:
«بُنِی الاسلامُ عَلَی خمسٍ... وَ مَا نُودِی بِشَیءٍ مِثلَ مَا نُودِی بِالولایة؛ اسلام بر پنج چیز بنا شده است... و به هیچ چیزی، همانطور که به ولایت فریاد زده شده است، فریادی زده نشده است».[6] بنابراین اسلام پنج ستون دارد و قوی‌ترین و محکم‌ترین این ستون‌ها، ولایت است.

با توجه به این شرایطی که برای انسان منتظر از روایات معصومین (علهم‌السلام) بیان شد، معلوم می‌شود که انتظار از افضل اعمال است و شخص منتظر، دارای مقامی بس والاست. حال که ما از شیعیان و منتظران آن حضرت هستیم ببینیم تا چه اندازه به احادیث عمل می‌کنیم و تا چه اندازه منتظر هستیم؟

--------------------------------------

منابع:

1- ینابیع المودّة، ج 3، ص 169.
2- بحارالأنوار، ج52، ص 122.
3- لغت نامه دهخدا ذیل واژ انتظار.
4- مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ج ‏23، ص 597.
5- برگرفته از تفسیر المیزان، ج5، ص476
6- کافی، ج‏۲، ص۱۸.